Conan / İlkel Çağların Yenilmez Savaşçısı

Tommiks Teksas dönemlerinin en efsane karakteri. İlke çağların yenilmez savaşçısı. Çocukluk hayallerimizin en dehşetli, en zevkli sahnelerinin müsebbibi. Elimize tahtadan kılıçlar alıp, okulun bahçe duvarından birbirimizin üstüne atlamamızın tek nedeni. Conan. Hem de şimdilerde okunduğu gibi değil (Konan), bildiğin Conan, yazıldığı gibi. Bu Conan yüzünden kaç kere kafam yarıldı, kaç kere burnum kanadı, kaç kere fırça yedim sayısını ben bile unuttum artık. Güzel günlerden kalan, güzel anılardan biridir kendisi. Gerçi anı manı ne, ben hala zevkle okuyorum.

Conan

Daha önce bahsettiğim Martin Mystere nasıl bütün merak ve gizem duygularımızı körüklüyorsa Conan da aksiyona yönelik içimizde ne varsa hepsini dışarı çıkarıyordu. Öyle böyle değil ama. Hakikaten içimiz dışımıza çıkana kadar Conan'cılık (o da ne demekse artık) oynuyorduk.

Tabi oynamak için belirli bir alt yapıya sahip olmak lazım. O alt yapıyı da sağlayan Alfa Yayınları'nın yayınladığı Conan çizgi romanlarıydı. Ben özellikle Tam Maceralı Cep Dizisi'ni çok severdim. Çünkü her kitapta bir macera başlar ve biterdi. Diğer çizgi romanlarda bir sonraki sayıya kalmasını çok isterdim ama Conan başkaydı. Onun çizgi romanlarında hikaye asla yarım kalmamalıydı. Çünkü macera yarım kalınca hayalini kuracak milyon tane farklı şey çıkıyordu ve o hafta bitmek bilmiyordu.

Şimdilerde aynı tutkuyla hiç bir şeye tutunamasak da o zamanlarda içimizden taşan duygular kendilerine ait bir yolu mutlaka buluyordu. Conan da bizim şansımıza bu yolların başında gelmişti.

Bir de malum, dönem video dönemi. Biz de öğrenmişiz ki Conan'ın 2 tane filmi varmış. Hem de başrolde soyadını bir türlü telaffuz edemediğimiz Arnold oynuyormuş. Yetmezmiş gibi bir de Arnold, Red Sonja'nın filminde de oynamış. Günlerce bildiğimiz, bulabildiğimiz tüm video kasetçileri dolaştık tabi. Ninja III'te bahsettiğim grupla birlikte aradık, dağıldık aradık, şehir dışına giden oldu, o gittiği yerde aradı filan.

Bulduk tabi sonunda. Hem de üçünü birden bulduk. Oturduk aynı gün, arka arkaya üçünü de izledik. O kadar dolmuştuk ki kendimizi sokaklarda koşarken, bahçe duvarlarından atlarken bulmuştuk. Ne güzel ve enteresan günlerdi.