Hey.
Metal müzikte eksikliğini görebileceğimiz tek şey vokaldir. Müzikten komple bir zevk almak istiyorsak acayip önemli bir nokta var. Vokal! Metal müzik yapanlar bunu ıskalıyorlar. Tamam, sen hayvani gitar soloları atabilirsin, atma demiyorum yine at. Ama müziğine sözler ekleyip bunu hebele gübele anlaşılmaz şekilde ifade ediyorsan hiç yapma. Sözün az olsun, ama anlaşılır olsun. Deep throating yapacam diye boğazındakileri temizlemeni dinleyemem ben. Sevmedim, sevemedim bu tür vokali ben.
Metal müzik camiasını dipten sarsacak bir önerim var. Warrel Dayne, toplasın bu ağır metal abileri çevresine vokal nasıl yapılırmış göstersin. Burda başlıyorum Warrel Dayne'in vokaline övgüler yağdırmaya. Malumunuz Warrel Dane, grubu olan Nevermore ile de harikalar yaratmış bir adam. Grubu dinlediğinizde bu grubun kaç tane vokali var lan? diye içsesinizi dillendirebilirsiniz. O seslerin hepsi Warrel Dane'e ait. Adamın çıkarabileceği ses yok gibi. Güzel bir örneğini We Disintegrate'te bulabilirsiniz. Zaten kendisinin 5 yıl opera eğitimi almasından kaynaklı müthiş bir alt yapısı var.
Praises To The War Machine, Dayne'in 2008'de çıkardığı ilk solo projesi. Albümde iki muhteşem cover parça yer almakta. Lucretia My Reflection (The sisters of mercy) ve Patterns (Paul Simon). Bir The sisters of mercy tapanı olarak ciddi anlamda keyif aldığım ve sevdiğim parça elbette Lucretia my reflection oldu. Andrew Eldritch'in dahiyane lirikleriyle bezenmiş bu şarkıyı Dayne'den dinlemek benim için büyük bir ayrıcalıktır. Albüme pekçok metal grubunun (megadeth, soilwork, tastement) üyelerinden davulcusu, bassçısı katkıda bulunmuş. Albümü şahsi açıdan değerlendirecek olursam, bu kadar sert notaların beni etkilemesi olağandışı bir durum benim için. Bunun sebebi elbette Dayne'in inanılmaz vokalidir. Progressive'in kelime anlamına aykırı ortada bir sürü progressive metal sıfatıyla müzik yapan grup varken Warrel Dayne'in yaptığı işler bunlara kapak mahiyetindedir. Albümün ilk parçası When we pray'den son parçası Equilibrium'a değin hissettiklerinizi bir kenara not alın. Progressive metal'in ne demek olduğunu orda göreceksiniz. Aynı şarkı içinde yaşadığınız değişikliklere zaten siz bile şaşıracaksınız.
PRAISES TO THE WAR MACHINE
- Warrel Dane - Vocals
- Peter Wichers - Guitars and Bass on Tracks 1, 2, 3, 5, 7, 8, 9 and 11, producer, mixing
- Matt Wicklund - Guitars and Bass on Tracks 4, 6, 10, 12 and 13
- Dirk Verbeuren - Drums
- James Murphy - guitar on track 8
- Jeff Loomis - guitar on track 2
- Chris Broderick - guitar on track 5
- "When We Pray" - 3:38
- "Messenger" (featuring Jeff Loomis) - 3:58
- "Obey" - 3:14
- "Lucretia My Reflection" (Andrew Eldritch) - 4:38
- "Let You Down" - 3:53
- "August" - 3:48
- "Your Chosen Misery" 4:09
- "The Day the Rats Went to War" (featuring James Murphy) - 3:37
- "Brother" - 3:23
- "Patterns" (Paul Simon) - 4:00
- "This Old Man" - 3:43
- "Equilibrium" - 3:52 (Dane/Wicklund)
- "Everything is Fading" - 4:05 (Limited Edition only)
