Bir de Sex Pistols, The Clash, Ramones, New York Dolls gibi gruplarla değil de Social Distortion gibi bir grupla bu işe başladıysanız olay iyice boktan bir hal alıyor. İşin ilginci İngilizce bilginiz yes, no, "one, two,...nine, ten, götü boklu Ayten"'den öteye geçmezken, hiç bir şey anlamadığınız ama müzikal yapısı sizi garip duygulara sürükleyen bir türe bulaşmış oluyorsunuz.
Social Distortion / Mommy's Little Monster
O zamanlar kasetler vardı diye daha önceleri belirtmiştik. Orijinal kasetlerin yanında bir de çekim kasetler vardı. Orijinalin kopyaları yani. Mommy's Little Monster da öyleydi. Albümle ilgili hatırladığım en önemli şey albümün elime nasıl geçtiğini bilmemem. Bir gün kasetlerin arasında, üzerinde kargacık burgacık yazıyla Social Distortion yazdığını görüp ne ki bu acaba mantığıyla kasetçalara taktığımı ve bir süre kendime gelemediğimi de hatırlıyorum.
Kendime gelememe sebebim albümün muhteşem olması, acayip keyif vermesi filan değildi. Dinlediklerim arasında en değişik, en garip, en tuhaf olanı olmasından kaynaklıydı. Çoğunlukla can sıkıcı ve beyin yakan bir tarza sahipti. İnatla defalarca dinlediğimi, albümü pek çok arkadaşa tavsiye ettiğimi de net olarak hatırlıyorum. Bu tavsiye etmenin altındaki en önemli etken benim beynim yandı sizinki de yansın gibi bir şeydi herhalde.
Sonuçta 80'li yıllar ile ilgili hep sevimli ve güzel anılarımız yok ama bu Social Distortion da ayrı bir problem yahu. O ortamda, o yaşta birinin dinleyeceği bir şey değil. Hiç kimse bu işkenceye maruz kalmamalı. Hatta o yılları mecburen atlatabilmiş biri olarak rahatlıkla belirtebilirim ki hayatının hiçbir döneminde maruz kalmamalı.
İşin bir diğer tuhaf tarafı da üzerinden geçen onca yılın ardından yeniden dinlediğimde bazı yerlerini sevdiğimi bile söyleyebilirim albümün. Ama dedim ya, 80'lerde ve o yaşta dinlendiğinde sorun yaratabilecek bir albümdü bu. Aşağıya bırakıyorum, kararı siz verin!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder